Zamek w Horożance
49°09′N 24°55′E/49,150000 24,916667| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Chojeccy, Stanisław Malinowski, |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
| 49°09′N 24°55′E/49,150000 24,916667
| |
Zamek w Horożance – obronny zameczek wybudowany w XVI w. przez ród Makowieckich herbu Pomian[1].
Położenie, historia
[edytuj | edytuj kod]Warownia usytuowana była na zachodnim brzegu Horożanki, która jest dopływem Dniestru[2]. Zamek w trakcie wielu wojen i napaści był niszczony, po czym zawsze stawiano go na nowo[1].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Do budowy zamku zastosowano grubo ciosany kamień. Warownia wybudowana na rzucie prostokąta składała się z budynku mieszkalnego z basztami na rogach, który otaczał spory wał i fosa. Do budynku prowadziła sień przechodząca w korytarz. Z korytarza można było dostać się do paru pokoi[1]. Wjazd do zamku wiódł przez most zwodzony. Pod budynkiem mieszkalnym znajdowały się piwnice z tunelem ucieczkowy do lasu długości 5 km. W kolejnych latach wejście do tunelu zamurowano. W XIX w. rozebrano średniowieczny most zwodzony, zniwelowano wały ziemne i zasypano fosy[1].
Dwór
[edytuj | edytuj kod]Przez wieki warownia zamieniła się w ruinę, na której resztkach zbudowano dwór[2]. Do starej kondygnacji z ciosanego kamienia dobudowano drugą z cegły i drewna. Resztki baszt przebudowano na pokoje basztowe a całość nakryto czterospadowym dachem. Parter wiekowego zamku oraz gotyckie piwnice stały się ozdobą nowego wybudowanego dworu. Na początku XIX w. majątek należał do rodu Chojeckich, a następnie do Stanisława Malinowskiego od 1850 r.[2] herbu Ślepowron, który miał trzy córki. Horożanka przypadła Joannie[1], która wyszła za mąż za Ignacego Romanowskiego h. Bożawola. W 1912 r. majątek odziedziczył jej syn, Aleksander Romanowski[3], który w 1942 r. zmarł w Teheranie[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Horożanka. [dostęp 2013-08-10].
- ↑ a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 155.
- ↑ Horożanka - zamek [online], www.ruinyizamki.pl [dostęp 2023-01-01].
- ↑ Aleksander Andrzej Romanowski h. Boża Wola [online], geni_family_tree [dostęp 2023-01-01] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 154-55.
- Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7, ss. 74-76
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Horożanka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 154.
- zamek w Horożance